Cocaïne geeft een kortstondige opwinding (high, roes), die onmiddellijk gevolgd wordt door het tegenovergestelde, een intens gebrek aan werk- en levenslust, geïrriteerdheid en daardoor een drang om meer van de drug te gebruiken. Mensen die het vaak gebruiken eten of slapen niet goed. Ze kunnen verhoogde hartslag, spierkrampen en stuiptrekkingen ondergaan. De drug kan ervoor zorgen dat mensen zich paranoïde 1 voelen, kwaad, vijandig of angstig, zelfs als ze niet high (onder invloed) zijn.
Ongeacht de gebruikte hoeveelheid of hoe vaak het gebruikt wordt, vergroot cocaïne de kans op hartaanvallen, beroertes of ademhalingsmoeilijkheden, die allemaal tot een plotselinge dood kunnen leiden.
Wat zijn de gevolgen van cocaïne op lange termijn?
De zinsnede “dope monster” werd oorspronkelijk bedacht om de negatieve bij-effecten te beschrijven van aanhoudend cocaïne gebruik. Omdat tolerantie voor de drug toeneemt, moeten steeds grotere hoeveelheden van de drug worden gebruikt om dezelfde “high” te bereiken. Langdurig dagelijks gebruik veroorzaakt slapeloosheid en verlies van eetlust. Iemand kan psychotisch worden en kan hallucinaties krijgen.
Omdat cocaïne de manier beïnvloedt waarop de hersenen chemische stoffen verwerken, heeft men er steeds meer van nodig om zich alleen maar normaal te voelen. Mensen die aan cocaïne verslaafd raken, verliezen (zoals met de meeste andere drugs) hun interesse in andere activiteiten.
Als men probeert af te kicken kan men zo depressief raken dat hij alles zou doen om aan nog meer drugs te komen, zelfs moord plegen.
En als hij of zij geen cocaïne kan krijgen, dan kan de depressie zo ernstig worden dat het de verslaafde tot zelfmoord kan drijven.
