Cocaïne en crack kunnen worden gebruikt via de mond, de neus (door ze op te snuiven), de aderen, of in het geval van crack, door het inhaleren van de dampen nadat het is verhit.

Termen die gebruikt worden om te beschrijven hoe het ingenomen wordt zijn: kauwen, snuiven, spuiten of injecteren en roken.

Het woord cocaïne slaat op de drug in poedervorm (cocaïne) en in kristalvorm (crack). Het wordt gemaakt van de coca plant en, veroorzaakt naast methamfetamine,1de grootste psychische afhankelijkheid van alle drugs.

Gevolgen op korte termijn:

Cocaïne veroorzaakt een kortstondige intense high-toestand die direct gevolgd wordt door het tegenovergestelde – een intens gevoel van depressie en geïrriteerdheid en een hunkering naar meer van de drug. Mensen die het vaak gebruiken eten of slapen niet goed. Ze kunnen sterk verhoogde hartslag, spierkrampen en stuiptrekkingen ervaren. De drug kan mensen zich paranoïde, kwaad, vijandig en angstig laten voelen, zelfs wanneer ze niet high zijn.

Gevolgen op lange termijn:

Buiten de gevolgen die al genoemd zijn kan cocaïnegebruik leiden tot prikkelbaarheid, stemmingswisselingen, rusteloosheid, paranoia en auditieve (gehoor) hallucinaties. Er ontwikkelt zich een tolerantie voor de drug, zodat er meer nodig is om dezelfde high-toestand te bereiken.

Van de drug afkomen veroorzaakt een ernstige depressie, die erger en erger wordt na elk gebruik. Dit kan zo hevig worden dat iemand bijna alles zou doen om aan de drug te komen – zelfs het plegen van moord. En wanneer hij of zij geen cocaïne kan krijgen, kan de depressie zo intens worden dat het de verslaafde tot zelfmoord kan brengen.