Ritalin is de algemene naam voor methylfenidate, dat door het Amerikaanse Bureau voor Wetshandhaving betreffende Drugs, DEA (Drug Enforcement Administration) is geclassificeerd als een Schema II narcoticum – dezelfde classificatie als cocaïne, morfine en amfetamines.1 Het wordt door tieners gebruikt vanwege de stimulerende werking.

Zelfs wanneer Ritalin als medicijn op recept wordt gebruikt, kan het ernstige bijwerkingen hebben, waaronder nervositeit, slapeloosheid, anorexia (eetstoornis), onregelmatige polsslag, hartproblemen en gewichtsverlies. Volgens de fabrikant is het een drug waar je afhankelijk van wordt.

In juni 2005 gaf het Amerikaanse Bureau voor Voeding, Medicijnen en Drugs, U.S. Food and Drug Administration (in het Engels betekent “drug” zowel medicijn als drugs die op straat te verkrijgen zijn) een reeks gezondheidsadviezen uit waarin het waarschuwde dat Ritalin en daaraan verwante medicijnen de oorzaak kunnen zijn van hallucinaties, zelfmoordgedachten, psychotisch gedrag, evenals agressiviteit of gewelddadig gedrag.

Een schrijver stelde het zo: “ouders worden nooit verteld: ‘oh, trouwens, soms overlijdt er een kind gewoon door het gebruik van hun voorgeschreven medicijnen’. Of: ‘trouwens, kinderen die stimulerende medicijnen gebruiken, hebben tweemaal zoveel kans om later drugs te gaan gebruiken’. Of: ‘trouwens, eenderde van alle kinderen die deze medicijnen gebruiken, ontwikkelt binnen een jaar symptomen van dwangmatig gedrag’.”