ALCOHOL

“Toen ik dertien was, lachten mijn vrienden me uit als ik niet mee dronk. Ik deed mee omdat het zo gemakkelijker was om bij de groep te horen.”

“Ik was erg ongelukkig en dronk om aan mijn leven te ontvluchten. Ik kwam steeds minder buiten en begon vrienden te verliezen en hoe eenzamer ik werd, hoe meer ik dronk. Ik was gewelddadig en ontspoord. Ik realiseerde me nooit wat ik deed. Ik maakte mijn familie kapot.”

“Ik werd mijn huis uit getrapt toen ik zestien was, werd dakloos en begon te bedelen om drank te kopen. Na jaren van gebruik vertelden de artsen dat mijn lichaam onherstelbaar beschadigd was.”

“Ik was pas zestien, maar mijn lever was al ernstig beschadigd en ik balanceerde op het randje van de dood door alles wat ik dronk.”—Samantha

“Toen ik rond de vijfentwintig was, was ik verslaafd aan alcohol.”

“Het belangrijkste waar ik aan dacht was alcohol, al het andere kwam op de tweede plaats. Ik begon me te realiseren dat wanneer ik geen alcohol had, ik in paniek raakte en begon te trillen.”

“Wanneer ik het zonder drank moest stellen, begon ik te trillen en te zweten. Ik kon niet langer dan een paar uur zonder alcohol.”—Paul

“In het afgelopen jaar ben ik dronken naar mijn werk gegaan, heb ik black-outs in clubs en cafés gehad en kon ik me niet herinneren hoe ik thuis kwam. Tot mijn schande ging ik met iemand naar bed en kon me zelfs die persoon niet meer herinneren tot ik haar de volgende ochtend zag.”

“Ik heb twee relaties verwoest omdat ik mijn partner zoveel pijn deed met mijn drankmisbruik, maar ik vond drinken het belangrijkst. Mijn familie heeft ontzettend veel pijn omdat hun dochter zonder aanwijsbare reden zichzelf de dood injaagt.”—Jamie

“Toen ik stopte met drinken realiseerde ik me pas dat mijn lichaam de alcohol zo nodig had dat ik niet meer kon stoppen. Ik begon te trillen alsof mijn lichaam het zou begeven, ik begon te zweten, ik kon pas weer denken toen ik weer een slok nam. Ik kon zonder alcohol niet functioneren.”

“De daaropvolgende acht jaar was ik steeds opnieuw aan het afkicken en lag ik keer op keer in het ziekenhuis; ik probeerde uit te vogelen wat er met me was gebeurd, waarom kon ik niet stoppen? Het was mijn ergste en langste nachtmerrie.”—Jan

“Mijn verslaving werd steeds erger en voor ik het besefte, dronk ik zowel in de ochtend als in de avond. Ik besloot te stoppen met drinken. Ik lag het grootste gedeelte van de nacht wakker en de volgende morgen deed ieder bot in mijn lichaam pijn. In paniek schonk ik zenuwachtig een glas gin in, waarbij ik zo hevig trilde dat ik de halve fles morste. Terwijl ik het glas achterover sloeg, voelde ik de pijn langzaam verdwijnen. Toen besefte ik het pas: ik was verslaafd. Ik kon er niet mee stoppen.”—Faye